Hér birtist frásögn eftir Guðrúnu Sveinsdóttur sem prentuð var í blaðinu Melkorku 10. árgangi, 2. tölublaði árið 1954:

Á Álftanesi við Arnarnesvog er Gálgahraun. Fram við sjóinn, beint á móti Bessastöðum gnæfa Gálgaklettar. Við klettaræturnar þekur grasið gömul tóftarbrot. Í klettaskorum vex ljónslöpp, tófugras, burkni, þursaskegg o.fl. Efst uppi situr svartbakur, einn síns liðs, en annars er hér urmull fugla. Í sandbleytunni og smá tjörnunum, sem útfirið hefur skilið eftir, á milli grasigróinna sandbala, vaða stelkar og sendlingar, en í þangbendunni, sem öldurnar hafa skolað langt upp á land, gösla úfnar og óhreinar rolluskjátur með lömbin sín. Smáfuglar þjóta milli klettanna, sem endur fyrir löngu báru uppi líkama ógæfusamra vesalinga, sem mannanna réttlæti dæmdi til lífláts á þessum stað. read more »

Stutt samantekt um Konráð Bjarnason tónlistar- og fræðimann sem unni Gálgahrauni og orti fallegt ljóð um hraunið.

Konráð Bjarnason frá Þorkelsgerði í Selvogi hafði sérstakt dálæti á Gálgahrauni en hann bjó síðustu ár ævi sinnar í Garðabæ og Hafnarfirði. Konráð ólst upp á mannmörgu heimili við sjávarsíðuna í Selvogi en hann átti 16 systkini, tvö dóu í æsku en hin komust til manns. Faðir Konráðs var Bjarni Jónsson sjálfseignarbóndi og útvegsmaður og móðir hans var Þórunn Friðriksdóttir sem var lærð ljósmóðir. read more »